Senda de Poeta Miguel Hernández

Van 15 t/m 17 april 2016 zouden we (Gerda, Daniëlle, Samantha en ik) de Senda de Poeta Miguel Hernández lopen.

3 Dagen lopen van Orihuela naar Alicante, met een cultureel tintje. (jaja, ouder worden kent vele facetten. haha)
Deze Miguel Hernández (1910 - 1942) is een spaanse dichter en toneelschrijver en sinds 20 jaar wordt er elk jaar gelopen van zijn geboorteplaats in Orihuela naar zijn graf in Alicante.

Tussendoor zijn er allerlei voordrachten en een theaterstuk voor het culterele tintje.

15 april 2016

We verzamelen in Orihuela waar we een stempelboekje en bonnen voor het eten krijgen.

De 1ste etappe is van Orihuela naar Albatera. Een tocht van 18 km over asfalt.

In Orihuela gaan er eerst nog een scholieren mee tot Cox en van daaruit wordt het rustiger in de stoet en kunnen we relatief lekker doorlopen.

Op alle stops krijgen we water en fruit en in Cox krijgen we er brood bij.
Daar gaan Samantha en ik even de ambulance in om onze voeten te laten bekijken voor blaren. Uiteindelijk kan Samantha bijna niet meer lopen van de blaren en mag in de volgauto verder.

In Albatera worden we opgewacht door een plaatselijke drumbandje en worden we de laatste 2 km onder muziek naar een auditorio gebracht vlakbij onze slaapplaats.
Dat is nog eens een lekkere binnenkomer na zoveel kilometers en die worden dan ook dansend en zingend afgelegd.

In het auditorio van Albatera krijgen we nog een uurtje muziek van een rockband om de laatste energie kwijt te raken.
Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar er zijn écht nog mensen die staan de dansen.
De muziek is kneiterhard, maar wel heel gezellig.

Zoals bij alle stops worden ook hier gedichten voorgelezen van Miguel Hernández.

 En dan komen we eindelijk op onze slaapplaats waar Samantha ons al opwacht met de rugzakken.

Dan kunnen we gaan douchen en op Daniëlle wachten die vanaf morgen mee zal lopen. 

       --------------------------------------------------------------------------------------------

16 april 2016

Na een verkwikkende nachtrust op de grond (nou ja, verkwikkend????) sta ik verbazingwekkend fit op zonder rug en of spierklachten en blijkt dat ik de enige van ons 4 ben die best wel goed geslapen heeft.

Vandaag lopen we in 28 km van Albatera naar Elche.
We beginnen weer met nieuwe moed.                                          

Na een ontbijt van warme chocolademelk, sap en magdalenas gaan we op weg naar de 1ste stop in San Isidro.

Nadat Samantha kort na de stop in San Isidro was uitgevallen, zijn Daniëlle en ik 2 km voor de stop van Crevillente uitgevallen. Daniëlle kreeg last van de warmte en ik kon na 2 dagen op blaren lopen niet meer in mijn ritme komen.

Uiteindelijk hebben we in Crevillente de zware beslissing genomen om te stoppen en neem van mij aan dat deze beslissing niet de makkelijkste was. Die ging dan ook gepaard met de nodige tranen.
Qua energie kon ik nog makkelijk verder lopen, want ik voelde me nog fit genoeg, dus daar lag het zeker niet aan, maar met extra kussentjes onder mijn voet en een tocht naar Santiago in het vooruitzicht moest ik opgeven.
De enige die nergens last van had was Gerda en ook daarom was de beslissing niet makkelijk om te nemen.

Uiteindelijk hebben we wel alle stempels tot Crevillente gehaald en hebben we een geweldige ervaring opgedaan en ondanks de blaren een supertocht gehad.
We hadden dan ook prachtig weer en zijn met een lekker kleurtje naar huis gekomen.

Nadat ik alles eens overdacht heb, ben ik tot de conclusie gekomen dat we een goed besluit genomen hebben om te stoppen en ben ik blij dat we dit gedaan hebben en kan ik toch met een voldaan gevoel terugkijken op deze tocht.