Etapa 8 O Pedrouzo - Santiago de Compostela

Na een regenachtige nacht is het weer een frisse start, dus de trui maar weer aan en de regenponcho mee, want je weet nooit wanneer het water weer naar beneden komt.

Het is nog niet helemaal licht, dus eerst maar even een ontbijtje en dan kan ik er even tegen.De allerlaatste 19 kms van deze camino!🎉

Na ruim 2 km gaat de trui toch weer uit🥵🤣

Vandaag is afkickdag over veel asfalt en soms een heerlijk bospad.

Wel oppassen vandaag waar de stappen gezet worden, want hetis behoorlikk nat en dus glad. Voor je het weet glij je uit en is de grond dichterbij dan je denkt🤣

En als je dan toch kijkt waar je loopt, zie je ook weer hier en daar de paddestoelen die bij de herfst horen.

Nog 15 km te gaan betekend dat ik er "al" 4 op heb zitten. Alleen dat al geeft moed om verder te gaan omdat het eindpunt "in zicht" is.

Ondanks dat ik niet helemaal lekker in de benen zit, wat mogelijk komt doordat je weer de grote boze wereld in moet na een rustige vredige wereld te hebben gehad, sta ik ineens bij de 10 km paal en dat geeft ook weer een wauwgevoel.

Het ziet er behoorlijk dreigend uit en de regen is om 13 uur besteld, maar toch hoop ik dat ik snel genoeg ben om droog over te komen🙏🙏

verder door bos, met zijn mooie gekke gevormde bomen en over asfalt kom ik steeds dichterbij en de spanning neemt met elke stap toe.

Zou dit mijn allerlaatste klim zijn van deze camino? Ik heb er alweer een paar gehad vandaag en ben daar wel weer even klaar mee tot ik gerecupereerd ben en mijn eigen bergen kan lopen. 

Deze klim ziet er van verre behoorlijk heftig uit en ik zet me vast schrap😤, totdat ik zonder het te merken boven sta en deze klim dus helemaal niet zo erg was.

Ook zo loopt het leven soms. Je ziet ergens echt tegenop en voor je het weet is de klus geklaard en viel het allemaal wel mee.

Na een lastige  daling van ruim 2 kms komt de grote drukke wereld weer in zicht. Dit geeft een gemengd gevoel. Je bent blij dat je er bijna bent, maar ook raar om weer in deze wereld te stappen.

En dan .......

sta je in Santiago de Compostela en is het nog een paar km naar het 0 punt.

Nog even de voeten optillen en dan het plein op.

De toren van de kathedraal komt in zicht en dat is het enige punt waar je je op richt🤩

Nu ben ik er écht bijna, ik kan de victorie al door mijn aderen voelen stromen,

nog even langs de doedelzakspeler en ook ik ben er.🎊

Met een smile van oor tot oor, omdat het niet verder uitschuiven kan🤣, loop het geweldige plein op naar het lang verwachte 0-punt.

Wat er dan door je heengaat is niet te beschrijven! Ondanks de dreigende regen zie je alleen maar licht, blije mensen, voel je een soort van victorie 💪, omdat je het gehaald hebt en de tocht volbracht hebt.

Ik ben zo supersonisch blij dat ik het deze keer gered heb zonder valpartijen van mijn kant en uitgelopen heb, alle 156 kms.

Gerda en Klaus zijn net te laat om mij binnen te zien komen, dus doen we deze fotosessie even over.🤣

De vreugde is er niet minder om🤣

Net echt, maar zo kwam ik ook in het echie binnen.

Dan is het tijd om de felbegeerde Compostela te gaan halen en richting herberg te gaan.

Inmiddels regent het behoorlijk en ben ik blij dat ik droog over ben.

Het enige wat het minder overleefd heeft is mijn voet, waar ik wel wat last van had, maar niet geweten had dat ik zo'n blaar gelopen had met een kleine infectie.

Maar ach, zonder pijn, geen glorie en ik ben bevoorrecht, want ik heb beide🤦‍♀️🤣🤣

Lieve mensen, dit was de laatste. Morgen gaan we weer in de vlieger richting huis en eigen bed en naar de warmte. Hier begint het aardig af te koelen.🌦

Iedereen onwijs bedankt voor de bemoedigende woorden, lieve reacties en wie weet tot een volgende camino.

💖💖💖💖