Etappe 3 Pontedeume - Betanzos.
11 mei 2016 - Betanzos, Spanje
Om 7 uur kwam de herberg weer tot leven. Weer niet uitslapen, maar die tijd hebben we ook wel nodig. We zijnvtenslotte niet op vacantie. Volgens ons papier van internet gaan we 20 km tegemoet.
We starten met mooi weer en .... we houden de hele dag mooi weer. Volop zon en warm.
Weer een mooie tocht door de bossen, je wordt er stil van.
We beginnen al met een aardige klim als start en dat houdt niet meer op. Uiteindelijk hebben we zo'n 500 m hoogte gelopen.
Supersteil klimmen en dalen, wat niet in de koude kleren gaat zitten. Soms kunnen we niet sneller dalen als écht voetje voor voetje, anders ga je te snel en duikel je zo de berg af.
Geloof me, je wordt er niet mooier van.
En dan komen we weer in de bewoonde wereld en zijn we vlakbij de herberg.
Eindelijk.
Dachten we. (Snik snik)
We moeten nóg 1 1/2 uur lopen naar de herberg en ook daar zitten behoorlijke klimmen in. Pfew.
Psychisch waren die laatste 1 1/2 uur loodzwaar. Denk je dat je er bent, moet je nog een stuk.
Steil klimmen en dalen, volop zon, daar kreeg ik toch even een klein wegtrekkertje van. Gelukkig komen er een paar van onze pelgrimslapies achter ons de berg op en hebben koud water uit een bronnetje.
Dat over me heen gegoten en afgekoeld en we kunnen weer verder.
Om 17 uur zijn we dan toch echt in de herberg. Wat een blijheid én.... we zijn niet eens de laatste. haha
Wat is het toch elke keer leuk om elkaar weer te zien. Morgen gaan er een flink aantal voor de ruim 28 km, omdat ze zaterdag of zondag weer naar huis gaan. Wij hebben besloten om deze etappe in 2en te delen, want het laatste deel is weer heel veel klimmen. We gaan dus afscheid nemen van een paar van onze herbergmaatjes. Jammer.
Wat een saamhorigheid vind je hier op de camino. Elk contact dat je legt is zo bijzonder.
Onze Portugese kerkvrienden zijn ook weer in deze herberg en één van die meiden bekijkt even mijn kleine teentje.
Cremetje erop en morgen weer tapen. Tot nog toe gaat het met de rest van mijn voeten nog steeds goed.
En Gerda????
Die geniet net als ik nog steeds van elke stap op de camino.
Als ik vraag of ze me al zat is, zegt ze natuurlijk nee, anders moet ze de volgende dagen alleen lopen. hahaha.
Gelukkig hebben we het samen erg naar ons zin en kunnen we goed samen de berg over.
We vonden het vandaag erg zwaar en zijn het erover eens dat je dit niet ongetraind kan doen.
We blijven dus maar lopen en trainen voor de volgende camino.
We starten met mooi weer en .... we houden de hele dag mooi weer. Volop zon en warm.
Weer een mooie tocht door de bossen, je wordt er stil van.
We beginnen al met een aardige klim als start en dat houdt niet meer op. Uiteindelijk hebben we zo'n 500 m hoogte gelopen.
Supersteil klimmen en dalen, wat niet in de koude kleren gaat zitten. Soms kunnen we niet sneller dalen als écht voetje voor voetje, anders ga je te snel en duikel je zo de berg af.
Geloof me, je wordt er niet mooier van.
En dan komen we weer in de bewoonde wereld en zijn we vlakbij de herberg.
Eindelijk.
Dachten we. (Snik snik)
We moeten nóg 1 1/2 uur lopen naar de herberg en ook daar zitten behoorlijke klimmen in. Pfew.
Psychisch waren die laatste 1 1/2 uur loodzwaar. Denk je dat je er bent, moet je nog een stuk.
Steil klimmen en dalen, volop zon, daar kreeg ik toch even een klein wegtrekkertje van. Gelukkig komen er een paar van onze pelgrimslapies achter ons de berg op en hebben koud water uit een bronnetje.
Dat over me heen gegoten en afgekoeld en we kunnen weer verder.
Om 17 uur zijn we dan toch echt in de herberg. Wat een blijheid én.... we zijn niet eens de laatste. haha
Wat is het toch elke keer leuk om elkaar weer te zien. Morgen gaan er een flink aantal voor de ruim 28 km, omdat ze zaterdag of zondag weer naar huis gaan. Wij hebben besloten om deze etappe in 2en te delen, want het laatste deel is weer heel veel klimmen. We gaan dus afscheid nemen van een paar van onze herbergmaatjes. Jammer.
Wat een saamhorigheid vind je hier op de camino. Elk contact dat je legt is zo bijzonder.
Onze Portugese kerkvrienden zijn ook weer in deze herberg en één van die meiden bekijkt even mijn kleine teentje.
Cremetje erop en morgen weer tapen. Tot nog toe gaat het met de rest van mijn voeten nog steeds goed.
En Gerda????
Die geniet net als ik nog steeds van elke stap op de camino.
Als ik vraag of ze me al zat is, zegt ze natuurlijk nee, anders moet ze de volgende dagen alleen lopen. hahaha.
Gelukkig hebben we het samen erg naar ons zin en kunnen we goed samen de berg over.
We vonden het vandaag erg zwaar en zijn het erover eens dat je dit niet ongetraind kan doen.
We blijven dus maar lopen en trainen voor de volgende camino.
Lekker slapen en sucses morgen.
Xxx