Door de Sierra Nevada

Vandaag een winderig en vooral koud begin door de bergen van de Sierra Nevada.

Brede loopweg, daar wordt besje blij van😉, 200 meter hoogteverschil en 8,65 km. 

Een minuut of 23 bij ons vandaan, op zo'n 1.235 m hoogte, zetten we de auto neer om de route te volgen.

Nou, dat wordt nog een probleem, van er is 0 bereik daar op die hoogte en omdat de auto bij een of andere paardenbeweging staat, ga ik ervan uit dat er wel een route wordt aangegeven.

Mooi not dus😱 en moet ik improviseren. We doen Wiki aan en maken gewoon onze eigen route. 💪

We waaien we uit onze truien, maar de uitzichten zijn supermooi en de paden goed begaanbaar. 

Het enige wat dus ontbreekt zijn de routemarkeringen🤔 Schiet lekker op zo.

Boven op een berg zien we ee  huis staan en daar lopen we eerst maar naartoe.

Daar staat een mannetje en het blijkt dus helemmal geen woonhuis te zijn. We hadden ons al afgevraagd wie daar nou zou gaan wonen, zo verlaten van God en de wereld🤔

Deze man werkt in het "huis", dat een soort van uitkijktoren is. Hij houdt in de smiezen of er ergens een brand is, zodat de brandweer gebeld kan worden. Vooral een zomerjob en tot de 15e van october is huj daar en werkt in de winter aan het onderhoud van de Sierra Nevada. Schoonmaken, bomen hakken etc. We worden uitgenodigd om naar boven te gaan, om van daaruit het uitzicht te zien. 

Dat is zó mooi daar. Zo ver je kijkt zie je natuurlijk alleen maar berg en bomen en een paar dorpen, maar heel mooi.  Nog even een babbeltje en we gaan weer verder.

We nemen ergens maar een pad en kijken waar we uitkomen. Grote "velden" tegen de berg aangemaakt met amandelbomen, dus als die in bloei staan is dat supermooi.

We lopen natuurlijk weer dood en houden op een grote open plek onze pauze. Jammer dat we geen geurfoto's kunnen maken, maar het rook daar zo heerlijk naar thijm. Dat vonden de wespen, dus Gerda zoekt een plekje aan de andere kant🤣

Na onze pauze en even een overlegmomentje besluiten we om het pad dat onderlangs het brandweerhuisje gaat te nemen. Zo moeten we een rondje kunnen lopen.

Ineens houdt ook dit pad op en komen we weer bij een asfaltweg, waar we dan heel erg naar beneden moeten slingeren en weer ergen heel erg omhoog moeten lopen. 

Ons oriëntatievermogen is niet onze sterkste kant🤣

Willen we dat? Willen we überhaupt over asfalt lopen? Nee dus. We gaan weer terug en lopen zoals we gekomen zijn weer naar de auto.

Oefff dat valt puur tegen😱

Na 4 uur in de bergen heen en weer gelopen te hebben, belanden we weer bij de auto. Moe, maar heel voldaan. Heerlijk gelopen en weer op huis aan. Wijnen🍷🍷

Weet je nog dat ik zei dat wij een oriëntatievermogen hebben van -0? Dat blijkt ook weer als we wegrijden van onze parkeerplaats. Eerst rijden we een stuk de verkeerde kant op en daarna komen we erachter dat het goed was dat we de asfaltweg niet genomen hebben, want die hadden we omhoog moeten lopen ipv naar beneden en waren we zo weer bij de auto gekomen en rond gelopen. 🤣

Het is in ieder geval nooit saai met ons. Avontuur inbegrepen🤣