13 mei Arzua - O Pedrouzo etappe 7

Gister toch te vroeg mijn blog gemaakt en verstuurd, dus nog even een aanvulling van gister.

Wanneer wij de herberg uitlopen staat er een man die mijn gezicht ziet en vraagt wat er gebeurd is. Als ik vertel dat ik gevallen ben, kijkt ie pijnlijk, alsof ie het zelf voelt😉, en vraagt of ie me mag omhelzen. Dat mag hoor. Zo lief.

En dan over naar vandaag.

Vandaag scheiden onze wegen zich bij de bushalte en gaat Cathy 20 km te voet en ik 20 km met de bus. De bus kost 1,50 euro dus hobbelen we gewoon daarmee naar de volgende plek. 

het is goed te doen hoor, we hobbelen niet erg, maar stoppen wel om de 100 meter ofzo. Nou ja, ik heb de tijd en mag toch niet voor een uur of 12 de herberg in.

Ondertussen heb ik uitzicht op 

de weg en

 Op het groene landschap

20 min later sta ik dan in O Pedrouzo en is alles nog dicht natuurlijk, want het is pas 08: 20 uur.

Eerst maar eens op zoek naar de herberg

 na een paar 100 meter lopen ontdek ik een caminopijl, hoe mooi is dat🥳, maar ontdek ook dat ik de verkeerde kant oploop🤦‍♀️.

Omdraaien en weer terug dan. 

Inmiddels staat de deur van de

Guardia Civil open en ga ik daar stempelen.

weer eens iets anders.😜

En dan is de herberg snel gevonden, vlakbij de bushalte, dus dat is een makkie morgen😜

Midden op de rotonde staat een kruis en daar ga ik maar even ontbijten.🍰 Ik heb nog een stukje Santiagotaart bij me🤣

Dan ga ik eens op zoek naar de kerk, want die moet dichtbij zijn. Je moet wat doen hé om de tijd te doden en heel ver durf ik nog niet te lopen, omdat ik op de een of andere manier niet stabiel op mijn onderstel sta.🤔

 De kerk is snel gevonden en er ligt een leuk grasveldje omheen met een stenen bank in het zonnetje en ziet eruit als een lekker leesplekje.

en dat is het ook.

Er omheen staan bloeiende bomen/struiken 

 heerlijk rustig sereen plekje voor mij.

Cathy houdt me op de hoogte van haar wel en wee onderweg en bestookt me met foto's en kan ik zo een beetje meelopen met haar.

 Totdat ik deze foto krijg, net als gister,en moet ik eigenlijk blij zijn dat ik niet meeloop, want ik was geheid weer op mijn giechel gevallen. Kan het ook nog niet zo goed bekijken allemaal met die plofwangen die half voor mijn ogen komen.

Om 12 uur kan ik de herberg in en ga eerst eens lekker op mijn gemak en voorzichtig douchen, er is toch nog niemand.🚿 Daar voel je je toch weer een anders mens door.

Om 13 uur komt Cathy en wacht ik die fris gedouched buiten op 🫂. Dan gaat Cathy douchen en gaan we in ruststand om daarna weer te bieren🍻

We komen de knuffelman weer tegen met zoon en drinken een biertje extra.

Bij het buurtafeltje wil een man een foto maken van zijn vrouw en hun bier met taart en omdat alleen ook maar alleen is, neem ik de plek van de man in.🤣

Daarna een foto van man en vrouw zelf gemaakt, toch gezelliger voor hun🤣🤣

Dan is het tijd voor onze kerkdienst

 als je er iets van verstaat is zo'n pelgrimsmis best wel mooi en geeft het toch iets extra's.

Bij de uitgang van de kerk houdt iemand mij tegen en vraagt hoe het met me is. Blijkt iemamd te zijn die achter me liep en mij geholpen heeft.

 best weer emo om elkaar te zien, zowel voor haar als voor mij. Daarna komen we ook haar zus tegen, dus weer op de foto.Toch grappig hoe dat kan verbinden en hoe emo iedereen kan worden als je elkaar dan weer "toevallig" ziet.

Na de mis schuiven we eindelijk een pizza naar binnen

überheerlijke pizza, waar we al een paar dagen naar op zoek zijn.

 Vandaag gaan we behoorlijk laat voor ons doen op de camino te bed, 22:00 uur en als ik de trap nog een keer afloop bedenk ik me dat ik toch wel blij mag zijn dat mijn ogen weer open zijn🤣🤣

                ---------------

Ervaring van Cathy:

Ochtendritueel weer achter de rug simone bij de bus afgezet daar scheiden onze wegen vol goede moet start ik met de eerste stappen 20 km voor de boeg. 

Het zonnetje komt langzaam door en na 5 km gaat de jas uit, langs verharde paden en ook weer bos waar het oppassen geblazen is waar je loopt. 

In deze serene stilte kom ik tot rust en bezinning en kom ik bij alle mooie reizen die ik met ouders en echtgenoot paul heb gemaakt ,Dominicaanse, Cuba,instanbul, marracech, Praag,corcica nu samen de laatste reis richting santiago.de emotie nam de overhand in deze stilte.het is goed zo en we gaan verder.

Onderweg mooie mensen verschillende talen een avontuur die ons allen naar het eindpunt brengt onderweg foto's naar simone gestuurd zodat ze beetje mee kan genieten rond 1 uur kwam ik aan én stond ze op met te wachten vanavond naar deze pelgrimmis en morgen de laatste 20 km ettappe