10 mei 2022 Portomarin - Palas de Rei etapa 4

Wat een rustige 25 km lange camino zou worden, werd een heel ander verhaal.

Vol goede frisse moed gingen we onderweg om 25 km naar Palas de Rei te lopen. De nachtrust wzdas erg rommelig, omdat er ook nog een deel van een school behoorlijk luid aanwezig was, maar toch waren we friss genoeg om de start te maken.

lekker weer een route door de natuur.

Je kon 2 kanten op, dus dat schiep wel wat verwarring. Het ene paaltje gaf een kmstand naar Santiago aan en het andere paaltje gaf complimetario aan wat zoveel betekenen moet als alternatief. Het bleek dat de "alternatieve" kant mooier was, dus door bos en de andere langs de weg ging. De keus was gauw gemaakt; wij namen de complimentario kant.

 en dan krijg je zulke mooie dingen

 blij dat we die kant gekozen hadden.

Na een kleine 10 km te hebben gelopen zonder problemen, veranderd het loopvehaal van de camino in een klein drama.

Ik ga gigahard op mijn plaat‼️ Vraag me niet wat er gebeurde, maar ineens lag ik op de grond en stonden er een aantal mensen om me heen die zeiden dat ik moest blijven liggen. Nou, dat was geen probleem, want opstaan was nog geen optie.

Ikzelf dacht dat ik alleen een bloedneus had, maar nadat er water over me heen geplenst was en ik mijn voorhoofd voelde (ik dacht dat ik wat bloed voelde) voelde ik een behoorlijke buil.

Nog steeds had ik geen idee wat de ernst van de situatie was en dacht nog steeds dat het wel meeviel. Opstaan en verdergaan idee.

Ups, toch niet😱

Nadat ik weer op mijn voeten stond, moest ik in de schaduw gaan zitten en op de ambulance wachten. 

Inmiddels had iemand de ambulance gebeld en moest ik wachten.

Na een tijdje zijn we naar een barretje gelopen dat we net 50 meter ervoor gezien hadden, maar overgeslagen hadden, omdat we net een kleine pauze met eten en drinken hadden gehad.

Daar kwam de eigenaar naar buiten, om te vragen of de ambulance al geweest was.

Nee dus. De man liep hoofdschuddend en boos naar binnen om zijn telefoon te halen en te bellen en toen was de dokter en een ambulance in no time daar.

Alles gechecked en bekeken en ......

In de ambu naar het ziekenhuis in Lugo. De heel andere kant op‼️😰

heel charmant bovenkleding uit en de rest aan. Supersexy🤣

foto's van schouder en hand gemaakt en een TAC van mijn hoofd.

Gelukkig niets gebroken of anders beschadigd en we kunnen naar Palas de Rei.

Hoe?

Taxi😱💶💶

daar hadden we wel een borrel verdiend.

Inmiddels raakte de adrenaline echt op en werd ik écht moe en begon het allemaal wat pijnlijker op gezicht en in hart te worden, dus vroeg te bed. Niet kunnen inslapen natuurlijk😉

Mensen, mensen wat een dag, wat een lieve mensen om me heen.

Al lopen de tranen van gevoel nu over mijn smoel. En de tranen van verlangen over mijn wangen, maar ook dit is camino.

Ik heb ook niet het gevoel dat ik opgeef, want dit is overmacht, ik was ene ben nog steeds fit genoeg om te lopen, maar moet eerst 1 tot 2 dagen rusten en dan zien we verder.

Hoe gaat het met Cathy?

Het liefst wilde ik naar huis en gebruik maken van mijn hulptroepen om ons op te halen, maar na goed overleg, waar ik Cathy haar missie en argumentatie helemaal begrijp, loopt Cathy alleen verder zoland ze dat kan en ga ik met taxi en bus verder. Na 2 dagen gaan we verder kijken. 

Best wel trots op mijn dinnetje 💞

Dit blog komt een dag later, omdat ik gister de moed niet meer kon opbrengen, maar we blijven bloggen. Ook mijn camino gaat door, zij het op een andere manier.

zo zag het er 's avonds nog uit

deze tekst kwam ik tegen bij iemand en was voor mij van toepassing.

De pijn is tijdelijk, de gloria is voor altijd.❣

Cathy vertelt hieronder haar verhaal.

Vol goede moed vanmorgen gestart  het liep allemaal lekker prachtig weer mooie route paar hellingen na een rustmoment gingen we fris verder  tot het moment dat ik achter me hoor dat er iemand valt kijk ik om ligt simone daar wat een schrik meteen een heleboel hulptroepen na de eerste hulp was inmiddels de ambulance gebeld  na bijgekomen te zijn stukje terug naar cafe om daar te wachten en ja hoor daar kwamen ze en moesten we mee wat een rit uitzicht ging snel uiteindelijk is simone grondig onderzocht en zijn er foto's genomen van hoofd.schouder.pols gelukkig alles heel hoe kwamen we nu terug met de taxi daar biertje gedronken en alles laten bezinken in overleg met ons beide besloten we dat simone morgen de bus pakt naar volgende stoppunt en ik hem verder ga lopen met de goede hoop hem samen te kunnen eindigen in santiago vandaag dus niet zoveel foto's van ons avontuur