12.04.2024 Sprookjesroute

Eerst een goed ontbijt met churros en dan naar onze volgende route.

We doen het rustig aan, want de route ligt op 7 km van onze slaapplaats in Ronda en is makkelijk, dus we hebben de tijd.

Hier hebben we zin in en gaan fris en fruitig op pad, maar eerst langs een souvenirswinkeltje, die niets heeft🤣, behalve een paar magneetjes en daar doen we het mee.

Strakblauwe lucht dus de lange mouwen gaan uit en na ern paar meter

 komen we onze eerste sprookjesbeelden tegen.Cathy is nog niet overtuigd van de warme zon en gaat nog even in de lange mouwen🤣

Het kind komt al in ons naar boven

Op het pad zijn uiteindelijk 2 dingen van kunststof gemaakt die het begin en einde aangeven.

Om de paar meter komen we leuke dingen tegen die uit en van bomen gemaakt zijn en waar je je fantasie kunt laten werken.

Hieronder even een paar foto's voor de sfeer en je eigen fantasie te laten werken.

Deze is zo mooi gemaaktHet huisje van BOBO🤣Je moet goed in de rondte kijken om niets te missen. Als je gewoon langs loopt zie je aan deze boom niets, maar kijk je even goed...

dan ontdek je de leukste dingen.

Het pad staat niet overvol, maar het is wel heel grappig en weer eens wat anders. Ook een goed idee om met oude en dode bomen om te gaan.

Wij vonden het superleuk.

Met dit vliegende paard wordt het einde van het pad aangegeven en gaan wij het grote mensenbos in.

Alles is zo mooi groen en we beginnen met een heftige afdaling op beton.

Heftig is het zeker en als je dan bedenkt dat wat je omlaag loopt ook weer omhoog moet lopen 🤦‍♀️ 

Wij zijn stoer en kunnen dit en gaan dan ook vol goede moed verder. Stukken met een soort van gravelachtig ondergrond wisselen het beton af.

En dan komen we bij heikel puntje, want er loopt een beekje. En niet zomaar een beekje, zeg maar een beek.Het water is bijna enkeldiep en we moeten er doorheen.🤦‍♀️Gelukkig liggen er wat stenen om overheen te lopen, al liggen die niet rotsvast en ga ik er met gevaar voor eigen leven overheen🫣

Cathy doet liever de schoenen en sokken uit en loopt door het koude stromende water.

Dit is een plekje waar je even kunt genieten van de natuur en het gekabbel. Nou ja, gekabbel 🤔 het maakt behoorelijke herrie.

Bijzonder is het weer wel.

We stappen na een tijdje weer op en weten dat we nog een klim naar boven krijgen.

Waar het naar beneden heftig was, is het naar boven nog erger.

Maar ja, we kunnen niet afsteken en we moeten doorzetten💪

Na veel gehijg en gepuf, want het is ook nog eens heel warm komen we in het dorpje Cartajima,

Waar we getrakteerd worden op een mooie schildering op een huis.

Lopend door dit dorpje op zoek naar een barretje ofzo komen we een heleboel huizen tegen met beschilderde muren, maar een barretje komen we niet tegen.

Voor de sfeer zet ik een paar foto's hieronder en je vraagt je steeds meer af, terwijl je hier loopt;

"Zouden ze hier geheelonthouder zijn?"🤔

Het is echt een leuk dorpje met leuke pleintjes, alles goed onderhouden en we ontdekken de mooiste beschilderingen

Todat....

De hemel zij geprezen🙏🤣

Een bar én niet geheel onbelangrijk, een die open is!🎉

Tijd voor een biertje op de trappen onder de kerk🍻

Zo, deze tocht hebben we ook gehad en best nog in een redelijke tijd. Ondanks alle fotomomentjes, steile dalingen en klimmetjes én een wateroversteek hebben we er 2 uur overgedaan, dus dat is niet slecht.

We gaan naar de auto en naar de volgende slaapplek.

Toch?????

Waar staat die auto dan????

Even navragen leert ons dat we nóg 8 km moeten lopen, maar dan langs de snelweg😱

En die weg gaat ook omhoog🤦‍♀️

We hebben het wel gehad eigenlijk, maar wat moet, dat moet, dus lopen we met frisse tegenzin verder.🥾

We weten nog niet zo best waar die weg begint, dus we vragen het aan 3 vrouwtjes die we tegenkomen.

Ayy dat is nog een behoorlijk stuk, zeggen ze en dat motiveert niet😱

Jeetje en een bus is niet te vinden, willen jullie ons misschien brengen? We hebben eigenlijk nog steeds geen idee hoe lang het in werkelijkheid is🤷🏼‍♀️

Na even overleggen bedenken de vrouwen dat ze iemand kunnen sturen, dus moeten wij

blijven zitten waar we zijn.

Na een minuut of 10 komt er een auto aan en kunnen we instappen.

Halleluja!😇

Cathy achterin en ik voor.

Ze komt uit het dorpje en moet naar Ronda voor een vergadering en kan ons vlakbij afzetten.

Graag!!

We praten wat en het vrouwtje verteld dat er 256 personen en 7 kinder in Cartajima wonen.

Op mijn vraag hoe ze dat zo precies weet verteld ze dat ze de Alcadesa is van het dorpje.

We krijgen dus een lift van de burgemeesteres van het dorp🤣🤣🤣

Ja! Ze wil met ons op de foto🤣

De laatste 2 km lopen we weer bergafwaarts naar de auto en kunnen dan op weg naar onze volgende slaapplaats in Tolox.

Al met al, weer een heerlijke dag met leuke dingen en nog 2 routes te gaan.