Etapa 7 Arzua - O Pedrouzo

Waar zal ik vandaag eens beginnen.🤔

Gisteravond nog even naar tante verpleegster geweest voor de checkup van Gerda en die heelt mooi. Meteen mijn voet even opnieuw beplakt en klaar is Clara voor de volgende dag.🥾

Na een korte nachtrust van 4 uurtjes, omdat mijn benen niet wisten waar ze naartoe wilden, sta ik eigenlijk heel fris en fruitig op.

Nog even een stressmomentje uit de echte wereld.

Omdat onze rugzaktransport niet verder gaat dan Arzua, heb ik bij de overburen nieuwe envelopjes gescoord van een ander transport en kan ik onderweg.

Het is een frisse start vandaag met behoorlijk veel wind, maar na 500 meter gaat de trui weer uit🤣 Waarom ik die dan toch aandoe is mij elke keer weer een raadsel🤭

Vandaag de aanloop van 20 km naar het einddoel van morgen💪

Eenmaal het dorp weer uit loop ik weer over bospaden die goed begaanbaar zijn, maar met veel groffe stenen en dat remt af.

Ik ga voor elke 5 km een stop, dus misschien kom ik nog op een mooie tijd aan.

Na een kilometer of 4 kom ik bij een barretje waar ik ontdek dat ik no 35,9 km te gaan heb naar Santiago.

Wauwww, ik ben er echt bijna!😱

Eerst maar even een ontbijtje en de fam bellen.

Heerlijke torijas, wentelteefjes op zijn Spaans, en de nodige vitamine C geven weer de power voor de volgende 5 km.

Ondanks behoorlijke klimmetjes en afdalingen loop ik lekker door en heb het naar mijn zin in het grote mensenbos.

Een helm is echter geen overbodige luxe, want met elke windvlaag komen kastanjes naar beneden zeilen en die kunnen behoorlijk prikken.

 Dit zijn de cadeautjes van onderweg. Handgemaakte stokken en schelpen van hout. 

inmiddels is het op sommige stukken echt opletten, want voor je het weet ga je op je plaatje.

Losse stenen en vooral ook veel uitstekende wortels zorgen ervoor dat je alert moet blijven kijken waar je loopt. Een ongeluk ligt bij een klein steentje of stukje wortel.🤦‍♀️

Ook vandaag zijn er wwer leuke ontmoetingen zoals Theresa uit de States.. Zij loopt ongeveer 6 km per dag met veel pijn in knieën en rug.  Theresa is al een tijdje onderweg en door een hitteaanval, zonnesteek, van de camino gehaald, nadat ze was gevallen. De camino is niet makkelijk voor haar, maar ze zet door💪

Haar kleur is paars en alles wat ze aan en bij zich heeft is paars, tot aan haar paspoortboekje aan toe. Thuis in Amerika heeft ze een grote Harley staan en ze laat vol trots een foto zien.

Super positieve vrouw die graag voor mij op de foto wil en ik daarvoor iets van haar krijg.

Ze geeft me een klein pluizig balletje, natuurlijk paars🤣, met de woorden: "Ik hoop dat, voor je dit weggooid nog even lacht." Nou, lachen doe ik zeker, maar weggooien niet. 

Dit zijn tenslotte de leuke dingen van het leven, blij zijn met een gekleurd bolletje.💖

Als je dan zo lekker doorloopt, vliegen de kilometers onder je schoenen weg en is het nog "maar" 33 kms naar Santiago. Ufff als ik dat zou doorlopen lig ik aan kaf als ik aankom en is het ongetwijfeld al hartstikke donker en kom ik de herberg niet meer in🤣

Nee, ik ga lekker naar O Pedrouzo en kom op een mooie tijd aan🙏

Adriana, uit Urugauy die al een jaar of 40 in Madrid woont, ben ik al een paar keer tegengekomen en bleek niet zo toegankelijk door de moeheid, maar vandaag ziet ze er uitgeruster uit en begint een gesprek. Tja, zo kan het ook, gewoon een gesprek aanknopen wanneer jij dat wilt en ook dat is goed.👍

In een of ander gehuchtje langs de kant van de camino staan 2 meisjes van 11 jaar armbandjes te verkopen. Die ga ik natuurlijk niet voorbij zonder hun inkomsten omhoog te brengen🤣

Op mijn vraag of ze nog vacantie hebben vertellen ze dat ze morgen weer naar school gaan, maar kijken me wel een beetje wezenloos aan over mijn vraag.🤔

Terwijl ik weee tussen de eucalyptusbomen loop komt het besef dat het vandaag zondag is en dat die kinderen natuurlijk niet naar school moeten en snap ik ook hun verbaasde gezichten.🤦‍♀️

Dag en tijdsbesef vergaat je op de camino.

En daar is Betsy uit Noord Carolina, die ik ook al een paar keer tegen gekomen ben en niet erg makkelijk loopt met een scheef lijf, maar doorzet en alle kms loopt.

Dan toch maar even een pitstop maken, want dat water wat ik drink zweet ik er niet ui vandaag.🤭

Maar als ik die rij zie, bestel ik nog een water(er kan nog wel wat bij🤣) en ga ergens even zitten.

Na even met het thuisfront gebeld te hebben kom ik in gesprek met de Duitse Hauke die in Samos is begonnen en ongeveer 10 tot 13 km per dag loopt met zijn vrouw. Zo kom je ook in Santiago en duurt het gewoon wat langer.

Verder over de keien en smalle staptegels, maar dan heb je ook weer ineens een mooi cadeautje, waar je weer blij van wordtZo vind je onderweg steeds weer leuke dingen om de eentonigheid van een bospad te onderbreken.

In Sarria hebben we al contact gelegd met Berryl, Claudine en Cristana door te helpen met vertalen in een restaurant waar helemaal geen engels werd gesproken en we komen elkaar elke keer weer tegen.

Zij komen uit Zuid-Afrika en dat geeft een klik wanneer ik zeg dat ik Kurt Darren leuk vind en samen lopen we zingend over Loslappie een paar km verder. 🎶

Ook dat loopt weer lekker weg.

Als je thuis bent moet je toch niet denken aan zo'n modderpad😱, maar als je bijna 20 km in de benen hebt over keitjes en  losse steentjes dan is het heerlijk zacht aan je voeten en word je blij van zo'n modderpad.

Ongeveer 4 km voor de eindstreep van vandaag begint de lucht behoorlijk te betrekken en hoop ik dat ik nog droog overkom🙏🙏

Gelukkig blijft het droog en kan ik mijn laatste kms maken.

Soms, als je een beetje om je heen kijkt, zie je ineens een mooie vraag waar je dan mee verder loopt, zoals deze.

"Wat als de echte wereld hier zou zijn?"

Tja dan zou de wereld er heel anders uitzien, vrediger, natuurlijker en vooral puurder.

Dat zijn weer mooie kilometervreters en wordje wweer even tot nadenken gedwongen over die gekke wereld van nu.

Yessssss, dan loop ik

O Pedrouzo binnen en kan ik op zoek naar mijn slaapplek van vandaag. Het is rond 15 uur, dus in een mooie tijd 20 kms gelopen.

's Avonds bij de mexicaan waar we eten nog een mooie zelfgemaakte stempel gescoord en dan zit de dag erop.

Morgen de laatste 19 kms naar het 0-punt in Santiago de Compostela.