Etapa 1 - O Cebreiro - Triacastela

Uff wat was het nog donker vanmorgen om 06:30, zowel binnen als buiten, maar de Snelle Jelles onder ons zijn al uit de veren en gaan onderweg.

Als de rust terug is op de slaapzaal gaan wij ook wassen, plassen en weer inpakken. Dit wordt het ochtendritueel voor de komende 8 etapas, dus het zal wel wennen🤣

Rond 07:45 uur zijn we weer bepakt en bezakt en klaar om op weg te gaan.

We hebben gister al bedacht dat we 100 meter omlopen!😱 Dus meteen omhoog om de spieren te warmen.

Echt koud is het niet, ondanks de regen vannacht, dus rokje en hemd aan met een trainingjasje erover.💪

Na 200 meter moet ik bekennen dat het super vochtig is en ik mijn jas uit ga doen, voordat het nog meer aan me plakken.

Het lopen gaat lekker en we stijgen totaal zo'n 230 meter, dus goed te doen.

Op onze 1ste stijging komen we de grote pelgrim tegen en dat is een dankbaar fotomomentje en je spreekt weer even andere mensen, al is het maar dat ze vragen of je een foto van ze wilt nemen.

Ik ontdek dat ik "semi" alleen loop en dat dat best even lekker is zo tussendoor. 

Even een goed gesprek met de Man hierboven en dan een beetje op de filosofische toer🤣

Ik bedenk me dat de weg (camino) net het leven is, met hoge bergen om tegenop te zien of te lopen en ook de diepe dalen waar we doorheen moeten om weer boven te komen. Wanneer we (Gerda en ik lopen inmiddels weer samen) de berg opgelopen zijn komt er een heel stuk glooiend aan zoals we graag zouden willen dat ons leven zou lopen.

Heerlijk om zo even te lopen met je eigen gedachten.🤷🏼‍♀️

En elkaar weer op te zoeken.

Wanneer we ongeveer 4 km voor Triacastela even een drankje doen en ik mijn schoenen uitgetrokken heb, begint het te stortregenen voor 10 minuten.😱

Snel naar binnen met zijn allen en we hebben weer contact.

Sommige doen poncho's aan en 1 iemand steekt de plu op, waardoor iedereen in de lach schiet en hij heel droog zegt; Ik ben van  Engeland, wat denk jij dan.🤣🤣🤣🤣🤣

Na een minuut of 10 stopt het en lopen we weer verder door de prut. De bui was plaatselijk, want verderop is het weer droog en nadat Gerda haar Klaus heeft gebeld die al verder is blijkt dat die nog geen druppel gevoeld of gezien heeft🤷🏼‍♀️

Inmiddels zijn we alleen nog maar aan het afdalen en beginnen mijn knie (ligamentos), rug en beenspieren zich te melden met kramptrekkingen.

Even beetje schudden tussendoor en verder dalen, tot we 800 meter lager uitkomen in Triacastela.

Beetje verrot van het vele dalen, maar een heerlijke douche en een warme prak doet wonderen.

Omdat blijkt dat dit de 2e keer is dat ik hier ben, wordt onze was gratis gewassen en gedroogd en betalen we 10 euro voor de i.p.v. 11.

Wat een lief gebaar💖

Om 19:45 liggen we lekker op bed te lezen, appen, schrijven en bereiden we onze spieren voor op morgen voor de camino naar Sarria.