07 mei 2022 O Cebreiro - Triacastela etapa 1

Vandaag ging onze 1ste echte etappe van start.

 behoorlijk vroeg op pad.

Om 07 uur ging de wekker, maar de herrie om half 7 had ons al wakker gemaakt. Nog even lekker een half uurtje sluimeren en de meeste mensen weg, dan opstaan en hebben wij de ruimte.

Om iets voor 8en stond Cathy haar rugzak klaar voor de taxi en zijn wij begonnen met lopen.🥾

Het weer was fris en ik had rok en jasje aan en Cathy lange broek en jasje, mijn jasje ging rapido uit en Cathy had al snel de pijpen van haar broek af. Onze camino hebben we gelopen met een graadje of 24, behoorlijk warm en lekker aangekleurd.

Wat is het weer gaaf om de rugzak met alles erop en erin om te doen en te gaan lopen.

Na een km of 8 is het tijd voor ontbijt en schijnt de zon al volop

Op 1.270 m hoogte komen we het eerste beeld tegen. Zo zullen we nog meer van die pelgrimbeelden ergens tegen komen.

Maar als we dachten dat dit de ergste klim was, die helemaal niet erg was, hebben we ons serieus vergist!

We begonnen lekker, met af en toe een klimmetje, totdat het écht klimwerk kwam.😱 Die hadden we niet aan zien komen!

2,8 km supersteil de hoogte in😱😱 onze troost is dat we niet de enige zijn🤣

Bovenaan gekomen 😓 is het net of je weer in een heel andere wereld komt en is daar een barretje die we écht wel verdiend hebben.

Bij navraag bij de barman verteld die ons dat vanaf het cementerio (begraafplaats) het 300 meter omhoog was om zijn bar te bereiken. 

 300 meter!!!!

En dan gaan we écht alleen maar naar beneden🥳 En dat lijkt een verademing, maar ook dat valt behoorlijk tegen en vergt veel van rug en knieën.

Na nog een paar barretjes te zijn tegengekomen waar we niets genomen hebben en gewoon lekker zijn door gelopen, vinden wij het ook tijd om te lunchen.

Bij een pelgrimslunch hoort brood met banaan.🤣 Energierijk voedsel en lekker op het gras. Schoenen en sokken en genieten van zon en brood.

Weer een beetje bijgetrokken gaan we weer op weg naar beneden. De 21 km is nog niet volbracht en we zitten nog niet in Triacastela.

Onderweg ontpop ik me als liedjesschrijver🤣🤣, maar zal jullie dat hier niet aandoen🤣🤣

Afijn, lekker door het boerenland van Galacia te hebben gelopen, waar ik me weer 50 jaar terug in de tijd waan en ik nog steeds van de koeienlucht hou,

komen we bij een gigaboom aan, waar ik écht even mijn voeten preventief moet verzorgen.

Dat geeft ons weer een beetje rust en een boost voor de volgende kilometers richting herberg.

Na ruim 21 km hebben we onze eerste etappe erop zitten en vinden we het weer biertijd en wordt het weer tijd voor de pelgrimsmis.

Gewoon omdat we het leuk vinden en het toch een soort extra dimensie geeft.

Het kerkje was mooi, maar de mis was .....

Natuurlijk is niet elke mis gelijk, maar bij deze hadden we niet het gevoel dat we morgen weer gezegend op pad gaan.

Na weer lekker gegeten te hebben 

 jaja, ik ga voor gezond😍

Hebben we nog even contact gemaakt met een Spanjaard en 2 Italianen in de tuin,

Maar dan is het echt weer bedtijd. Morgen naar Sarria een tocht van 18 km. 💪

Omdat we samen lopen heeft Cathy ook haar ervaringen op papier gezet, die we hier ook gaan delen.

Cathy kronkels.

Wat een avontuur vroeg uit de veren om de eerste stappen te zetten op weg naar voor mij het onbekende wat een prachtige weg van links naar rechts omhoog en omlaag wat werden we getrakteerd op een mooie indrukwekkende omgeving onderweg vele pelgrims met hetzelfde doel voor ogen 
Hoe mooi en bijzonder de mis gisteren was hoe simpel was hij vandaag